Maximiliaan Timothy Straatman kwam bijnaamloos aan in de hoofdstad van het Zuiden. Dit was voor hem een rustgevend moment na het beleven van een ruige periode in de hectische Randstad. Al snel profileerde deze jongeman in het Maastrichtse studentenleven en kreeg hij de bijnaam Mat Max, dit vanwege zijn welgedrapeerde sluier waar het andere geslacht met enige (regel)maat voor zwicht. Met rollende spieren kwam hij aan op de kroeg. Ook al lijkt deze combinatie niet zeer relevant, Max gebruikt zijn staalkabels voor het efficient en met nooit eerder vertoonde kracht goudgele gerstegozers achterover te slaan. Om vervolgens weer naar huis te strompelen, want zelfs nu hij een ervaren student begint te worden heeft deze kerel nog steeds geen fatsoenlijke fiets. Toch is deze kant van het studentenleven niet het enige wat Max te bieden heeft. Hij is voor velen een loyale vriend en met wijd uiteenlopende interesses en kennis is hij tevens met iedereen wel soepel in de omgang. Door zijn verbintenis met Italië klinken de honingzoete klanken uit zijn keelgat als een welgeslaagde Haagsche Opera. Binnen de vereninging van de rode draak koos hij dan ook voor de mooiste groep mannen; het genootschap dat gerepresenteerd wordt door haar kleuren van Bordeaux-rood en grijs.
‘All truly great thoughts are conceived by walking’ – Friedrich Nietzsche